今ではどこでも見られる養蜂ですが、かつては森の中で木の洞を利用して行われていました。人間の背より高いところに設けられる補洞は熊から巣を守るためです。
Bartnictwo dla wielu to zamierzchłe czasy leśnego pszczelarstwa. Na szczęście są miejsca, gdzie tradycja bartnicza jest znana i kultywowana do dziś. Odwiedzając różne części kraju szlakami polskiego miodu ekipa TV Tokyo zawitała do Spały, gdzie postanowiono przywrócić po 100 latach polską tradycję bartniczą.
巣箱を用いる近代養蜂とは違い、木洞では年に1回しか採蜜できません。その分自然にたまった蜂蜜は濃厚で森の香りがします。ポーランドではこういった木洞養蜂が中世より行われており、965年の文献にも登場しています。また、14世紀には王から認可された養蜂場が森の中に創られ始めました。
Za sprawą projektu WWF- międzynarodowej organizacji ekologicznej do Nadleśnictwa Spała przyjechali baszkirscy bartnicy, którzy uczyli jak zakładać barcie w drzewach. Kolejnym etapem był wyjazd polskich bartników do Baszkirii, gdzie uzyskali oni wiedzę na temat zasiedlania barci, ochrony ich przed zwierzętami oraz ”bartnego miodobrania”. W 2008 roku nastąpiło pierwsze zasiedlenie barci w Spale.
19世紀に入ると巣箱が考案され利用されはじめます。この巣箱を引き出し式に改良したのも、ポーランド人のジェルジョン神父でした。木洞養蜂は廃れ、今日ではほとんど見ることはできなくなりました。ポーランドでは2010年より、この伝統式の木洞養蜂を復活させる試みが続いています。
Czym różni się bartnictwo od ogólnie znanego pszczelarstwa? Główna różnica to ulokowanie rodziny pszczół i na sposobie wybierania miodu. Barcie znajdują się w wydłubanych pniach drzew, najczęściej dębach i sosnach na wysokości kilkunastu metrów nad ziemią. Bartnik, aby zebrać miód z “dziupli” z miodem musi raz lub dwa razy do roku wspiąć się po linach na drzewo. Bartnictwo służy również ochronie starych drzewostanów, gdyż na barcie nadają się wyłącznie bardzo stare- ponad 100-letnie sosny, jodły, modrzewie i dęby.
Pan Andrzej Pazura, Leśniczy Nadleśnictwa Spała, który brał udział w projekcie do dziś opiekuje się barciami. Jak sam mówi, miód z barci charakteryzuje się unikalnym smakiem i zapachem. Szybko również zyskał miano regionalnego produktu.